Ni sa panaginip hindi ko inakalang makakarating ako sa Hawaii...much more live in here. Ang alam ko lang ang Hawaii ay parte ng US of A ni Uncle Sam. Dollar ang pera nila. English ang spokening dollar nila. At dito tinapon este nagretiro si makoy nung naghuramentado na ang madlang pipol ng Bayang Magiliw nung 1986.
Ang layo. 11hours nonstop flight pag via PAL (kung di sila madedelay ah) or via Hawaiian Airlines.
13 hours plus stop over sa Guam via Continental Airlines (now known as United Airlines).
I have been here for 4 mos, 7 days and 4 hours and _____ seconds. Ang unang araw ng pagtuntong ko dito ay binubuo ng 3 oras na pag iyak sa ere (manila to guam) - buti na lang mabait ung amerkanong katabi ko sa eroplano. holding hands kami to comfort me.
Ang isang oras na stop-over ko sana sa Guam (bibili sana ako ng LV eh) ay ginugol ko sa kasasagot sa tanong ng Immigration Officer 1. Muntik pa akong madetain. Malay ko bang ang Guam ay territory ng US, eh ang sabi sa kin sa Manila Embassy only a US official can open my envelope. Eh di ba Guam is not even a state of US? I was just following orders. Pero pumayag din akong buksan nya ang envelope ko kase pumayag ung ibang pinoy na nakapila sa ibang window eh. pare pareho lang kaming may envelope.
Ang hirap maging Pinoy.; ang daming che che burecheng questions. After kong ilahad ang lovelife ko ala Kris Aquino kay mr. Immigration Officer. Pinalakad nya ako. I remember naiihi ako nun, Tinanong ko san ang CR. Tinuro nya sabay sabing di ako pwedeng umihi. kakausapin pa daw ako ng officer uli. Pramis, namaster ko yata ang Kegel Exercise dahil dun.
according sa wikipedia: (o ayan sinama ko ang picture, wag nyo nako tanungin kung ano ung mga numbers)
First published in 1948 by Arnold Kegel, a pelvic floor exercise, more commonly called a Kegel exercise, consists of repeatedly contracting and relaxing the muscles that form part of the pelvic floor,
now sometimes colloquially referred to as the "Kegel muscles". Several
tools exist to help with these exercises, although various studies
debate the relative effectiveness of different tools versus traditional
exercises.[1][2] Exercises are usually done to reduce urinary incontinence,[3] reduce urinary incontinence after childbirth,[4] and reduce premature ejaculatory occurrences in men,[5] as well as to increase the size and intensity of erections.[6]
Officer number 2 asked me to sit down. Ang dami naming pinoy sa kwartong yun. mga ngarag na. ikaw ba naman ang e-interrogate ng alas 4 ng madaling araw. Tapos may connecting flight ka pa. nakakaintimidate ang mga officer sa Guam airport. Siguro dahil ang galing nila mag english. tas kamukha lang natin sila. pero mya seryoso sila. Siryusly.
After a hour and so many minutes, pakonti na lang ng pakonti ang mga kababayan ko. hanggang puro mga ispangol na ang mga kasama ko. pagtingin ko sa relo ko, mag 6am na. Nagpanic ako. ang connecting flight ko ay 610AM Guam time (FYI advance ang Guam ng 2 Hours sa Pilipinas) Maiiwan ako ng eroplano. Hindi ako makikit ng pag-ibig ko. hindi na ako makakapag-asawa. hindi na ako makakasal. hindi na ako magkakaanak. hindi magkakapo sa akin ang nanay at tatay ko. at paano ako babalik sa Pilipinas? Nagresign na ako sa trabaho. wala kong dollar kundi 700PHP ang laman ng wallet kong hello kitty. at higit sa lahat......putek one way ang ticket ko.
Gusto ko ng hamunin ng sabunutan ung Officer#2. sabi ko aalis na ang connecting flight ko. I was reffered to officer #3 na ang sabi "please have a seat and i will attend to you yeah?" sagot ko.. "yeah" din. ang ibig yatang sabihin ng "yeah?" sa kanila eh 45 minutes. parang ganun yata katagal bago sya bumalik.
Just when my patience is running thin (hindi pa sya running out, syempre wala ako sa teritoryo ko) an elder japanese looking guy was sizing me up. iba ang tingin nya...mula ulo hanggang paa, mula paa hanggang ulo, (repeat 3x then fade) juice ko... problem ako pa talagang ihing ihi ako. may dala syang mahabang printout ng papel. ngumiti sa akin at tinanong kung ako daw ba ung pasaherong kanina pa nila pinapage sabay turo sa papel. holy molly!!! pangalan ko nga iyon. naiiyak na ako sa antisipasyon at dahil masakit na ang pantog ko. nakipagbalitaktakan sya kay officer 2 and 3. pagkatapos tinapik ako, "it's okay." anya, "we will wait for you. We will wait for the last passenger and that plane will not take off without you there" nakasmile sya, pro di ko alam kung natutuwa sya o sarcastic sya.
eniweys, highways, so finally pinayagan din nila akong makasakay sa erpleyn, kinuha nila ang envelope kong yellow at pinalitan nila ng brown. Dun yata sila natagalan. sa paghanap ng brown envelope, naubos siguro sa dami ng pilipinong kasabay ko.
Istariray daw ako sabi ng mga kaibigan ko. Minsan talaga naeksena ako. Syempre dahil ako ay super super fashionably late sa aking connecting flight, lahat ng tao sa United Airlines Flight 200 bound to Honolulu malamang gusto nila akong ihagis sa ere.
May isang pasaherong natuwa yata na finally lilpad na kami at pinalakpakan nya ako ng bonggang bongga. yung iba hindi sport, hinagisan lang nila ako ng tingin na super talim pwedeng ipanghiwa ng munggo. pero i don't care. it's not my fault. and it's beyond my control. besides i am a VIP. dun sa dati kong opis kahilera ko ang CEO pag natawag ako sa HelpDesk namin.
Itinulog ko ang 7 hours pang flying time. nakarating din ako ng maluwalhati sa Aloha State.nakita ko ang pag-ibig ko. namanhikan ako. nakasal at wala pa din kaming honeymoon. may pasok sya sa trabaho.
I am surviving. I am trying to adapt. i am lovin' Hawaii but Manila will always be in my heart.
Aloha!
P.S. nakaihi din ako. so baka mag alala kayo :)
